Kort maar voldaan, dat is een goede samenvatting van vorige week. We mochten met een groep van 7 jongeren uit onze gemeente een bezoek brengen aan Paicu (Moldavië).
2-jaarlijks gaan er groepen vanuit onze gemeente met YOUNG naar Moldavië om steun te geven aan de lokale gemeenten daar. Deze week was een extra bezoek, ook om onze broeder Hein Coenen te bezoeken die daar voor een half jaar vrijwilligerswerk verricht.
Bij aankomst viel ons meteen het kindertehuis op. Daar is de afgelopen maanden een hoop werk voor verzet. Het is dan ook mooi om te zien hoe het nu vorm krijgt. Er moet nog een hoop gebeuren voor de opening in september, onze vraag is dan ook of u dat mee wilt nemen in de gebeden.
Een week is eigenlijk veel te kort, maar toch mochten we met een voldaan gevoel terugkeren. Het blijft toch ook elke keer weer indruk maken, een compleet andere wereld, en toch zo dichtbij. Naast het uitdelen van voedselpakketten mochten we ook nog klussen en praktisch een aantal dingen doen.
Een wonder
Mede dankzij jullie steun mochten we deze paar dagen 25 voedselpakketten uitdelen. Een keer kwamen we in een afgelegen gebied. Ver van de bewoonde wereld stonden 2 kleine huisjes aan een meertje. Er woonden 2 vrouwen.
Ze waren een bekende van Tamara (onze contactpersoon). We probeerden een gesprekje aan te gaan, en op onze vraag: ‘Hoe oud bent U?’ Moest ze ons het antwoord verschuldigd blijven. Ze wist het niet.
Toen we weggingen liet ze ons weten ons bezoek als een wonder van God te zien.
Stil
Op een ochtend, toen we inkopen hadden gedaan voor de voedselpakketten, reden we terug naar het dorp. Onderweg stopten we om een pakket af te leveren. In Moldavië is het niet ongewoon dat de vader het gezin heeft verlaten. Het voelt raar om dat zo te zeggen omdat het stuk voor stuk schrijnend is om te horen.
Zo ook bij dit gezin. Tamara kent ze, en weet dat de moeder vaak vroeg in de ochtend vertrekt. We treffen een aantal kinderen, ze zitten samen op een kleedje in de brandende zon. Geen idee of ze deze dag al hebben gegeten, de kant is groot van niet en het loopt al tegen 13:00. De oudste jongen is 11 jaar en hij heeft zijn 8 maanden oude zusje op schoot. Als Je dat ziet, word je stil. Dat raakt je diep vanbinnen, maar tegelijk weet je dat er zo veel kinderen als deze zijn. Des te meer respecteren we dan een vrouw als Tamara met de ambitie om een kindertehuis te bouwen, juist voor deze kinderen.
Mede door de steun van u, hopen wij nog veel te kunnen betekenen voor de mensen daar. Alles onder Gods zegen en op Zijn tijd.
Namens de gemeente in Paicu, brengen we jullie de groeten en Gods zegen over.
Graag geef we jullie, mede namens Tamara, nog een aantal gebedspunten mee.
– Bid voor de opening van het kindertehuis op 1 september en alle voorbereidingen en het vele werk dat nog moet gebeuren.
– Bid voor Tamara, op het moment is ze heel vermoeid en heeft ze moeite om ’s nachts te slapen.
– Bid voor het nieuwe team die zullen werken in het kindertehuis, dat God hen dienende harten mag geven.
– Bovenal, dankt God voor alle zegeningen die hij geeft in het werk dat gedaan word!
Broederlijke groet, namens YOUNG, Wouter de Vries
